#Anahtar Kelimeler Sanat Genç Sanat Genç Sanat 4 4üncü Genç Güncel Sanat Proje Yarışması 2018 4üncü Genç Güncel Sanat Proje Yarışması Sergileme Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğü GSGM Hale Feriha HENDEKCİGİL DUVAR Cam 11x19x21 cm Gülcan ACAR

Açıklama

Hale Feriha HENDEKCİGİL (Kadıköy, 1992)
Anadolu Üniversitesi / Güzel Sanatlar Enstitüsü
Anadolu University / Institute of Fine Arts

DUVAR / WALL
Cam / Glass
11x19x21 cm, 2018

Kapıları aralıyor, ışığın ulaşmadığı yerlere gözlerimi daha da açarak bakıyordum. Her kapı yeni bir oda, her oda yeni bir karanlık. Tuhaf bir rüyanın arifesindeyim. Bir gerçeğin içinde nasıl da hapsolmuşum. Bilemiyorum yıldızları göremediğim bu karanlıkta sözleri gayba karışmış bir türküyle nereye ilerliyorum. Zihnimin karanlık kırık duvarlı odalarına açılan kapıları açarken karanlığımla tanış oluyorum. Onu önce kucaklıyor, sonra selamlıyorum. Gözlerim daha da açılırken bu koyu karanlığı, soğukluğuyla yıkamak istercesine yaşarıyor. O türkü hiç susmuyor. Şikâyet eden ayak tabanlarımı dinliyorum.”sessiz olun” diyorum, biraz öfkeli. “gezmeliyim bu odaları, duvarları kırık, kapı kolları tozlu. Gizemi olan bi düşe ilerliyorum! düşecek maskesi, biliyorum.” Sesimin yankılandığı koridorda gölgem kadar yalnızım. Ürperiyor tenim, dizimin bağlarının çözülmesine ramak kala “yardım edin ne olur!” derken topluyorum kendimi, karanlığın derinliğine yumuyor gözlerimi yürüyorum.

I was opening doors, looking at place that light can’t reach by opening my eyes more. Each door is a new room, each room is a new darkness. I am on the eve of an interesting dream. I am trapped within a reality. I don’t know where I am going with a folk song that lost its lyrics in this dark which I can’t see the stars. I meet with my darkness while I open the doors that opens to the dark rooms on my mind with broken walls. I hug it first, then welcome it. While my eyes are getting more and more open, tears come around like willing to wash this utter darkness with standoff. This folk song never stops. I listen to my complaining soles. I say “be quite” in a bit angry mood. “I need to walk in these rooms with broken walls, dusty doorhandle. I move to a dream with a mistery! I know its mask will drop.” I am as lonely as my shadow in this corridors that my voice reverberates. My skin chills, when give way at the knees is an inch away, I gather myself up while I say “please, help me!”, I close my eyes to deep part of darkness and I walk away.