Çorum Kültür Envanteri

455 da hediyelerini bu tefin içine atarlar. Hediye atanların isimleri yüksek sesle söylenir. Bundan sonra, gelini getirmiş olanlar, ellerinde mumlarla beraber şu ilahiyi okuyarak gelini götürür: Biri Meryem, bir Asıya gelini, Ol sultanın düğünü var cennette Allah evinde… Al elimi, kaldır beni Çok ağlattın güldür beni Ya Mevlam… Gelin o geceyi, odasında, bir kız ve bir gelinle birlikte geçirir 8 . 1.2.4.Damat Kınası <Güvey Kınası>: Düğünden önce, damat adayının evinde toplanan ve genelde sadece erkeklerin bulunduğu ev ortamında, kına hazırlanır. Bu kına, bazen, oğlan evinde hazırlanmayıp, kız evinde hazırlanan kınanın oğlan evine gönderilmesi biçiminde de olabilir. Bazı yerlerde, kız evinden gelen bir aile büyüğü veya akrabasının da yaktığı görülmekle birlikte, genelde damadın bir arkadaşı veya sağdıcı yakar. Dualar, salâvatlar ve mutluluğu ifade eden sözlerin eşliğinde damadın avuç içine ve serçe parmağına kına yakılır. Kınanın yakıldığı el ve parmaklar, yöreden yöreye farklılıklar göstermektedir 9 . 1.2.5.Düğün (Geleneksel-Tarihî): Düğüne Başlangıç : Düğün, merasimden on gün kadar evvel köyün erkeklerinin katıldığı bir akşam yemeği ile başlar. Yemekten sonra, düğün sahibi tarafından, ertesi gün oduna gidileceği, köyün delikanlılarına bildirilir ve toplantı sona erdirilir. Odun Kesme : Ertesi günün sabahı, köy delikanlıları birbirlerinden ayrı olarak odun kesmek üzere merkeplerle dağın yolunu tutar. Odun kesip köye dönen delikanlı, düğün sahibinden bahşiş alır. Buğday Öğütme : Aynı günün sabahı, dört beş köy delikanlısı, üzerinde bayrak bulunan kağnıya yükledikleri buğdayla değirmenin yoluna koyulurlar. O gece, yattıkları değirmende buğdayı öğüterek ertesi gün köye dönerler. Kağnı, köye yaklaşırken davul ile karşılanır ve düğün sahibinin evine indirilir. Çuval Ağzı Açma ve Hamur Yoğurma : Odun ve unun geldiğinin ertesi günü, köy kadınları düğün evine davet olunur. Bu kadınlar, ellerinde mumlarla başlarındaki kadın hocanın okuduğu ilahiye iştirakle değirmenden gelen un çuvallarının ağzını açmaya başlarlar. Bir kadın oturur; eline aldığı elekle unu eler; diğer kadınlar bu eleğin içine, vaziyetlerine göre para atarlar ki bu paralar unu eleyen kadının olur. Ekseriyetle bu unu köyün paraya muhtaç ve düğün sahibinin tayin edeceği bir kadın eleyecektir. Kadın un elemeği bitirdikten sonra bu unu yoğurmakla mükelleftir. Ekmek Yapma : Kadının, fasılalarla yoğurduğu hamuru beş altı köy kadını, 2-3 gün boyunca yufka yapar. Bu yufkalar sütunlar hâlinde yığılır. Civar Köylerin Daveti-Şeker Gönderme : Ekmek yapma bitince, düğün evinde hazırlanan şekerler, küçük paketler hâlinde, diğer köylere gönderilir. Keşkek ve Pilav Pişirme : Buğdaylar sokuya giderken bir gün evvel davet edilmiş köy kadınları düğün evinde pilav için pirinç ayıklamaktadır. Sokuya götürülmüş olan buğday, delikanlılar tarafından, davulcunun temposuna uydurulan tokmaklarla dövülür; dövülmüş buğday, kepeğini ayırmak için çeşmeye taşınır. Sokuya yakın bir yerde, kazılan küçük çukurlara, keşkek kazanları yerleştirilir. Kepeği alınmış buğday, uygun miktarlarda kazanlara dağıtılır. Bunun üzerine et, soğan, tuz ve biber ile su konur ve kazanlar pişmeğe bırakılır. Gelin Hamamı Alayı : Keşkeğin pişirildiği günün öğlen vaktinde, güvey tarafı bir davulcu ile hediyeler gönderir. Kız evi önüne gelen davulcu özel bir makamla çalmaya başlar. İçeride gelin ve diğer kadınlar düğün kıyafetlerini giyinirler. Hamama veya yunaklığa giderken, kadınların hepsi beyaz çarşaf giyinir, ayaklarında da kırmızı pabuç olur. Gelin, kafilenin ortasında olarak, yavaş bir eda ile yürüyüş yapılır. Hamam sefası bittikten sonra, aynı kafile köy sokaklarından dolaşarak eve döner. Civar Köylerin Gelmesi : Civar köy erkekleri, atlı veya yaya olarak, silahlarıyla birlikte köye doğru yola çıkar. Misafirler köyün girişinde davul zurna ile karşılanır ve misafir edilecekleri evlere gönderilir. Yemek Yeme : Düğün evinde pişen keşkek, et ve pilav, misafirlerin bulunduğu evlere taksim edilir. Hediyelerin Toplanması : Yemekten sonra davulcuyla birlikte, görevlendirilen kişiler, getirilen hediyeleri toplar. 8 Ferit Dedebaş, 1941, “Çorum’un Köy Düğünü”, Çorumlu Dergisi, Yıl 4, 1 Ağustos, Sayı 28, s. 11-13. 9 A. Esat Bozyiğit, 1989, “Düğünlerimizde Güveye Ait Gelenekler ve Güvey Kınası Üzerine Bazı Yörelerdeki Uygulamalar, Türk Folkloru Araştırmaları 1989, Kültür Bakanlığı Yayını, Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara, s. 23-31.