Kırklareli’nde Kaybolmaya Yüz Tutmuş Bir Meslek - Çömlekçilik

334 Zekeriya KURTULMUŞ T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı 2. KIRKLARELİ’DE GÜNÜMÜZ ÇÖMLEKÇİLİĞİ Kırklareli’de 1997 yılında çömlekçilik konusun- da derleme yaptığım 1930 Kırklareli doğumlu Mehmet İBRİKÇİ usta, 1960’lı yıllara kadar Kırklareli’nde 8-10 ocakta çömlekçilik yapıldığını, 1997 yılında ise çömlekçi sayısının 3’e düştüğünü söyledi. 2010 ve 2017 yılların- da yine çömlekçilik konusunda derleme yaptığım 1941 Kırklareli doğumlu Hüseyin ÇOKAN usta, Kırklareli’nde (hatta Kırklareli’ne komşu Edirne ve Tekirdağ İlleri de dâhil) bir tek kendisinin üretim yaptığını, yaşlılık ve üret- tiğini satamaması nedenleriyle hevesinin kalmadığını ve birkaç yıla kadar kendisinin de bu mesleği bırakacağını belirtti. Bu arada 1997 yılında derleme yaptığım Meh- met İBRİKÇİ ustamız 2011 yılında aramızdan ayrılmıştı. Ben de bugün zarzor da olsa halen üretim yapmaya ça- lışan ve yanında çırak bulunmayan/yetişmeyen Hüseyin ÇOKAN ustaya “Son Çömlekçi” lakabını taktım. Her iki ustamızın da atölyeleri evlerinin geniş bahçesinde bulunmakta. Hüseyin ÇOKAN ustanın atölyesi 4 m genişliğinde 10 m uzunluğunda tek katlı, 4 adet küçük penceresi bulunan ve içeriye güneş girmeyen bir yer. Atölyenin bir bölümünde çömlekçi çarkında çalışmakta, geri kalan bölümünde ise ürünlerini güneş görmeden duvara monte ettiği tahta raflarda kurutmakta- dır. Kurutma bölümleri aynı zamanda fırınlamadan önce depo görevini de görmektedir. Atölyenin dışında ön tarafta taş ve tuğla karışımı örülmüş iki bölümlü fırını, yan tarafında ise toprağı ıslattığı havuzu bulunmaktadır. Mahya Baba Mevkii’nden getirdiği toprağı havuzda ıslatmadan önce bah- çede beton zemin üzerinde güneşte kurutmaktadır. Çalışma zamanı İlkbahar, yaz ve sonbahar- dır. Kış aylarında çalışma yapılmamaktadır. Üretilen ürünler kırmızı renktedir.