Ordu İli Ve Yöresinde Sona Ermekte Olan Meslekler Ve Bu Mesleklerin Gelecek Nesillere Aktarılması Sorunu

386 Prof. Dr. Necati DEMİR T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı 1.12.3. Kemençe Kemençe; genellikle dip kısmı diz üstüne, baş kısmı sol göğse yerleştirilerek veya serbest bir biçimde yay ile çalınabilen; kısa boylu, perdesiz saplı, uzun tarihî geçmişi bulunan telli bir Türk çalgısıdır. Basit bir tasnif yapılacak olursa iki çeşidi bulunmaktadır. Biri Türk sanat müziğinde kullanılmakta olup armudî kemençe olarak bilinmektedir. Asıl konumuz olan diğer bir türü ise Türk halk müziği icrasında yerini alan Karadeniz kemençesi ’dir. Kemençe çalanlara ve kemençe ustalarına kemençeci denmektedir. Ordu ili ve yöresinde yakın zamanlara kadar kemençe usta- ları mevcut idi. Günümüzde kemençe ustalarının sayısı azalmıştır. Teknolojik gelişmelerle daha kolay ancak daha kalitesiz üretilmeye başlanmıştır. 1.12.4. Zurna Üflemeli halk çalgılarımızın başında gelir. Kalın zerdali ağacından yapılır ve davulun ya- nında üflemeli bir çalgı aleti olarak eşlik eder. Kökeni Uluğ Türkistan’dır. Çok eski zamanlardan beri bir çalgı aleti olarak bilinip yapılmaktadır. Zurna üç kısımdan oluşur: a) baş kısım (mezik), şimşir ağacından yapılır. b) ağız kısmı (alt çanak) geniştir. c) orta kısım ise dardır. Zurnanın 15 deliği vardır. 8 tanesi büyük (nota deliği), 7 tanesi (çin deliği) küçüktür. Zurna yapıldıktan sonra şimşir ağacından yapılan mezik kısmının ucuna metem denilen uc, zurna çalan kimseler tarafın- dan kamıştan yapılır. Ordu ili ve yöresinde zurna üreten ve bunu çalan pek çok kişi bulunmakta idi. Bu meslek de tarihe karışmak üzeredir. 1.13. Nalbantlık Nalbant, hayvanların ayağına arazi koşullarına karşı korumak amacıyla nal takan veya yıpranan nalı değiştiren kişidir. Nalbantlık ise hayvanların ayağına nal çakma mesleğidir. Kullan- dığı araçlar: Çekiç, kerpeten, mıh, özel bıçak, sağlık ve hijyen malzemeler, dezenfektanlar, nal ve nal benzeri plastik malzeme. Demirci tarafından üretilen nallar, uygun bir şekilde hayvanların ayağına çivi ile tutturulmaktadır. Nalbantlık ile ilgili en güzel haber için çağın gereklerine göre yapılmasına devam edil- mesidir. Bir ara Eskişehir Osmangazi Üniversitesi-Mahmudiye MYO, Kocaeli Üniversitesi-Körfez MYO, İstanbul Üniversitesi MYO Nalbantlık bölümleri açılmıştır. Günümüzde bu bölümler “Atçılık ve Antrenörlüğü” olarak değiştirilmiştir. 1.14. Sabancılık Hayvancılık ve tarımda gerekli olan araç ve gereçler ile saban, kazma, kürek ve bel sap- ları vb. gibi araç ve gereçleri yapma mesleğinin genel adı sabancılıktır. Malzemesi genellikle hafif ağaçlarlardan oluşan kerestelerdir. Toprağı işleyen kısımlar ise demirdir. Bu meslek tamamen ortadan kalkmıştır. 1.15. Semercilik Semer; beygir, deve, katır, eşek gibi hayvanların sırtına yük bağlamak veya binmek için kullanılan, ağaç bir iskeletin sazla doldurulmuş “yatak”tan oluşan üstlüğüdür. Bu aracı kapma işine semercilik denilir. Semer genellikle ağaç, çuval ve sazdan yapılır. Yük bağlamak ve binek hayvanlarına rahat binmek için kullanılır. Semerler boyunlu ve çatal semer olarak ikiye ayrılır.