Urfa Bölgesi Taş İşçiliği Ve Urfa Taşçılığındaki Dil ve Terminolojinin Saptanması

472 Seydi YÜZGÜL T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı bu yolla Şanlıurfa’daki işçi ve ustalarla anlaşabildikleri görülmüştür. Taş yonuşunda kullanılan aletler: Tarak, külünk, testere, gönye, düz keski, kavisli keski, törpüler, zımparalar. Tek: Kapı, pencere üstlerinde yer alan lentoya verilen isim. Zeviye veya müsafat: İki yüzü de görünen taş duvar. Nahit: Tek tarafı açıkta kalan kesme taş. Atebe: Yuvarlak, işlemeli veya düz kapı-pencere lentosu. Kelp: Taş duvarda kapı veya pencere takılacak kısımdaki dişe verilen isim. Külünk, yonacak, tarak: Taş yonmak, taş yüzünü düzeltmek vb. amaçlarla kullanılan çekiç benzeri alet. Yaprak: Ocaktaki taşları kesmek, birbirinden ayırmak için kullanılan metal parçalar. Kehil: Derz, iki taş arasındaki ara. Raspa: Yüzeyi tarakla temizleme. Rek: Duvarın doldurulan arka bölümü. Destur: İki pencere arasındaki düz taş kısım, “T” yi oluşturan kısmın tamamına denir. Kantarma: Tonozlarda yük taşıyıcı kemer. Kantara: Kemer. Şed: Taşta açık açılı köşe kenarı. Hal: Taşta kapalı açılı köşe kenarı. Mülevves: Taşın yüzeyinin bozuk olması, kullanılamaz oluşu. Kab: Tonoz.