Çok zaman önce Keban’ın güneyinden geçen çayda, bahar ile birlikte seller akmaktadır ve çayın gelişmesi mümkün değildir. Sabahleyin kucağında çocuğuyla hayvanlarını bu çaydan geçirmek isteyen bir kadın, çayın kenarına gelir ve bu durumu görünce Allah’a yalvarır. “Yarabbi bize acı ve merhamet et. Bana acımıyorsan, çocuğuma acı... Bu seli durdur. Eğer bu seli durdurursan ve karşıya geçersem, bu fakir halimle bu koyunlarımdan birini sana kurban keseceğim” der. Kısa bir zaman sonra yağış durur ve seller kesilir. Kadında sırtında çocuğu ve koyunlarıyla birlikte karşıya geçer. Kadın verdiği sözü hatırlayarak “Ya Rabbi eğer suları durdurursan sana bir kurban keseceğim demiştim. İşte sana kurban" der ve saçından bulduğu biti yakalayıp, iki parmağı arasında ezerek yoluna devam eder. Tam o sırada, Allah’ın gazabı üzerine iner ve taş kesilir. 2,5 m. yüksekliğindeki kayanın dikkatli bakıldığında, o kadın ve sırtındaki çocuğunu tasvir ettiği söylenmektedir.