Nemrut Dağı’nda yaşayan bir kral varmış. İnsanlar o dönemde bin yaşına kadar yaşarlarmış. Bin yaşına kadar yaşayan kralın beş yüz yaşında bir oğlu varmış. Kralın hayatı boyunca en fazla düşkün olduğu varlığı, tek oğluymuş. Kralın oğlu indiği Van Gölü kıyısında göle düşmüş ve boğulmuş. Bunu duyan kral çok üzülmüş. O kadar çok üzülmüş ki, yataklara düşmüş, hasta olmuş.

Hastalığına bir türlü çare bulunamamış. Ölüm döşeğinde olan kral bir gün hasta yatağından kalkmış, yüzünü Nemrut Dağı’na dönerek: "Benim oğlum yaşı beş yüz yaş. Hele ham tıraş. Bilseydim dünyada ölüm var. Koymazdım taş üstünde baş” diyerek haykırmış. Kralın bu haykırışı dağın taşlarında yankı bulmuş ve çoğalarak geri dönmüş. Kral bu olanlara daha fazla dayanamamış ve ölmüş,

Volkanik bir dağ olan Nemrut Dağı bu ayrılığa daha fazla dayanamamış ve üzüntüsünden patlamış. Bu patlama Nemrut Dağı’nın son patlaması olmuş. O günden sonra bir daha faaliyete geçmeyen dağın, kralın ve oğlunun yasını tuttuğuna inanılmaktadır.

Kaynak: Van Kültür ve Turizm Envanteri III, Halk Kültürü I, Sayfa: 146