Ağıtların kaynağı şamanizme kadar dayanır. Orhun kitabeleri ve Divan-ı Lügat-it Türk’te de bahsolunur. Genellikle ihtiyar kadınların, ninelerin söylediği ağıtlar ölüm üzerinedir. Ölü toplum üzerinde etkisi olan kişiler, felaket, kayıplar, ayrılık, gelin giden kız, genç yaşta hastalık, cinayet ve kaza nedeniyle ağıtlar yakılır ve söylenir.

Ayrılıkla İlgili Bir Ağıt: Bir yanım ah çeker, bir yanım ağlar Yine dumanlandı dağların başı Akıtalım gözlerden kan ile yaşı Yandım gine dağlar oy oy Ölümle İlgili bir Ağıt : Düşmanların hali yerde buldular Öldürelim diye kavil kurdular Abidin’i ta ciğerinden vurdular Beni bu halimde gören ağlasın Alnı top kaküllü yarim ağlasın.

Kaynak: Üçok, H.H. (2002), Çankırı ve Tarih Halkiyatı, Ankara / Okuyan Adam Yayınları