Bakırcılık; M.Ö. I. binde Erzurum, Erzincan, Bayburt ve Çoruh Vadisi’nde Urartular’ın bakır madeni elde ettikleri ve bu madenden zengin bir maden sanatı geliştirdikleri anlaşılmıştır. Selçuklular Dönemi'nde bakır sanatı büyük bir gelişim göstermiş ve bu dönemde Erzurum, merkezi bir nitelik taşımıştır. Bakırcılık, Osmanlı Dönemi'ne gelindiğinde, malzeme, teknik, form ve süsleme açısından oldukça ilerlemiş, zengin bir çeşitliliğe kavuşmuştur. Özellikle 16, 17 ve 18. yüzyıllar, Erzurum’da bakır işçiliğinin altın dönemidir.

Erzurum’un coğrafi konumu, bakırcılık sanatının gelişimini olumlu etkilemiştir. Dövme ve döküm tekniğinin yaygın olarak kullanıldığı Erzurum; bakır işçiliğinde, tornada çekme, preste basma yöntemleri de kullanılmıştır. Bu teknikler kullanılarak kazan, bakraç, sahan, sini, ibrik, güğüm ve kildan gibi birçok bakır eşya üretilmiştir. Bitkisel ve geometrik motiflerle yazının süsleme unsuru olarak tercih edildiği bakır kaplar, kazıma ve kabartma teknikleriyle dekore edilmiştir. Ayazpaşa Cami ile Taş Mağazalar ve Gürcükapı Mahallesi arasında kalan bölge, bakırcıların yoğun olarak faaliyet gösterdikleri Bakırcılar Çarşısı olarak bilinmektedir.

Kaynak: Erzurum İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü