Şırnak türkü ve ezgiler bakımından zengindir. Bu türkü ve ezgiler yeri geldiğinde dokunaklı ve hoş namelerle söylenirken bazen de hareketli, neşeli özelliklere sahip zengin motifler şekilde okunabilmektedir. Yörede söylenen şarkı ve türküleri ikiye ayırabiliriz. Bunlar oturma şarkıları ve oyun havaları şeklinde canlı türkülerdir. Oturma türkülerinin yöredeki adı Şeşbendi'dir. Şeşbendi, altı beyitlik şarkı anlamına gelir. Bu şarkılar ahenkli bir sesle söylenen ve duyguları kamçılayan uyumlu sözler ve namelerden oluşur. Her şeşbendinin ayrı bir makamı ve vurgusu vardır. Genellikle kalın ve tiz sesler kullanılır. Her türkü veya şeşbendi iki kişi tarafından söylenir, ve karşıda bulunan diğer iki kişi tarafından tekrarlanır.

Bütün şeşbendilerin ortak yanı uzun soluklu şarkılar oluşudur. Bu şarkıları okumak için çok iyi bir nefes gücüne sahip olmak gerekmektedir. Şeşbendilerde işlenen konular aşk ve kahramanlıklardır. Şeşbendi enstrümanlar eşliğinde söylenmez, Yöredeki birçok şarkı, nöbetleşe, koro halinde söylenir. Şırnaklı halk ozanlarının başında Muhammet ARİF, Hasan CIZRAVİ ve Salih ERENER gelmektedir. Geleneksel halk şarkılarını okuyun bu ozanların eserlerindeki genel tema; aşk, ayrılık, kan davaları ve aşiretler arası çekişmelerdir.

Kaynak: Şırnak Valiliği, 2012, Şırnak Kültür Envanteri, 2. baskı, Ankara, Anıt Matbaacılık