Amasra’ya özgüdür ve Hıdrellez’den bir gün önce kızlar tarafından icra edilir. Kızlar, Mayıs ayının 5. günü akşamı kendi mahallelerinde bir gül ağacının bulunduğu hane önünde toplanırlar. Toplantıya gelirken yanlarında birer kap su getirirler. İçlerinden biri yanında suyla birlikte boş bir küp de getirir. Küpün etrafını çevreleyen kızlar, getirilen suları küpe doldururlar. Her kız, kendisine ait altın, yüzük, eğer yoksa düğmeyi küpün içerisine atar ve küp de gül ağacının dibine açılan çukura gömülür. Bu arada niyetler tutulur: Nedense bu hep evlilik üzerinedir. “Tanrım bana bu sene evlenmeyi nasip et”. Ertesi gün Hıdrellez'dir. Sabahleyin tan ağarırken kızlar tekrar toplanıp küpün gömülü olduğu yere gelirler. Ama burada bir kişi fazladır. Bu, mahalledeki bir ailenin henüz ergenlik çağına girmemiş ilk kız çocuğudur. Seremonide çekiliş yapması daha önceden planlanmıştır. Orada bulunanlar küpün etrafında halka olurlar. El birliğiyle gömülen küp ortaya çıkarılır ve oracıkta düz bir yere konulur. Çekilişi yapacak kız küpün başına geçer, kolları sıvar ve küpün içindeki yüzük ve düğmeleri karıştırır durur. Evlenmeyi çok isteyenler “Ya Rabbim ilk defa bana çıksın!” diye dua ederler. Tabii ki heyecan doruğa çıkar. Hep birlikte çocuğa “çekilişe başla!” diye seslenilir. O da mecburen başlar. İlk çıkan obje kime ait ise ona muhakkak evlenecek gözüyle bakılır. İkinci ve üçüncü objenin sahipleri, evlenme konusundaki diğer şanslılardır. Birinci, ikinci ve üçüncü tespit edildikten sonra niyetler artık değişmeye başlar. Çekiliş devam ederken; bundan sonraki dualar sonuncu olmamak içindir. Oradaki herkes sonuncu olmanın acıklı olduğunu bilir. Çünkü öyle bir durumla karşılaşılırsa o kişiye zavallı ve şansı kapanmış diye bakılacak ve bir yıl boyunca “Küp Dibi” diye anılacaktır. Şansı açılması için bir sonraki Hıdrellez’e kadar küpün saklanması görevi de onundur. Kadınlar arası toplantılarda her mahalleye ait sonunculardan, yani “Küp dipleri”nden bahsedilir. Kaynak: Mitolojiden Gezginlere Bartın Kültür ve Turizm Envanteri sy.75