Seymen; efe, yiğit ruhlu ve atlı anlamına gelmektedir. Kendilerine özgü kıyafetleri ve giyiniş biçimleri vardır. Osmaniye işçiliği (gömlek), camadanlar, altın veya gümüş sim işlemeli kanatlı cepkenler, sırmalı yelekler, diz bağları, tiftik çoraplar, yarım dizlikler, zıvgalar, önü harçlı yelekler, kadife veya çuha yelekler, İzmir yelekleri, sekiz gözlü hasır örgülü silahlıklar ve efe kuşaklarından oluşmaktadır. Yemeni adı verilen ayakkabıları, kep adı verilen başlıkları ve kefiye adı verilen ve başa özel bir şekilde sarılan ipek poşular, kıyafeti tamamlayan diğer unsurlardır. Seymenlik bir tür yaşam biçimi, sosyal dayanışma ve paylaşımı da içeren bir yapılanmadır.

Seymenlerin kendi aralarında düzenledikleri “Ferfene Toplantıları” bu ilişkilerin yerleştiği, hayata ve sosyal yaşama dair öğretilerin aktarıldığı toplantılardır. Hem farklı nesilleri bir araya getirmekte hem de nesiller arasında diyaloğu sağlayarak Seymenlik geleneğini gelecek nesillere aktarmaktadır. Bir nevi Seymenler Divanı olan bu toplantılara Ankara’nın çeşitli yörelerinde yer yer muhabbet veya oturak gibi isimler de verilir. Geleneksel Ankara’nın tarihinden süzülüp gelen “Seymenlik Geleneği” yüzyıllarca Ankara’da yaşatılmıştır. müziğinin teknoloji ve küreselleşme ile birlikte ortaya çıkan kitle kültürünü yıpratıcı etkisinden korumaya çalışmışlar ve aralarında yetiştirdikleri gençlere de bunu aktarmışlardır. Bugün Ankara ve Ankaralıların en köklü sivil temsilcisi olan Ankara Kulübü çatısı altında güç koşullar altında yaşatılmaya çalışılmaktadır.

Kaynak: Ankara İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü. (2014)