Delikanlının beğendiği veya annesinin gelini olmasını istediği kız için, önce “kız görme”ye gidilir. Bu görme-görüşme-tanışma işinden sonra uygun bir tarih tespit edilir ve erkek tarafı aile büyüklerinden birini veya birkaçını alarak, “kız isteme”ye gider. Hanımlar en ağır ve gösterişli elbiselerini giyer. Başından sonuna kadar geleneklerle çizilmiş “törensel” yapı özelliği gösteren bu uygulamada, kızın hâl ve davranışları belirleyici olur. Kızın kapıyı açmasındaki tavrı dahi dikkate alınır. Kız kapıyı hızlı açıp kaparsa, huy ve tabiatının sert olduğuna alamet sayılarak pek beğenilmez. Ancak kız tarafı da gelenlerin niyetinden haberdarsa veya bunu bir şekilde anlarsa, kızın ve annesinin tavrı, bir nevi cevap niteliği taşır. Kız dünürcü geldiğini hissederse, kapıyı hızlı veya sessizce açıp kapatmasından, bir yönüyle niyetini açık etmiş olur.

Kadınlar arasında geçen bu görme-görüşme-tanışma veya bir yönüyle anlaşmadan sonra, oğlan annesi ve kız annesi durumu eşlerine açar. Süreç olumlu ise kız evi yeniden ziyarete (istemeye) edilir. Bu ziyarette, iş durumuna ve ailelerin hazırlanma süresine bağlı olarak bir takvim oluşturulur. Usulünce yapılan bu uygulamadan sonra, kızın verilmesi ve yeni kurulacak yuvanın hayır dualarla temelinin atılması niyeti içinde, o gece veya daha sonra kararlaştırılacak başka bir günün akşamında söz kesilir. Söz kesmeden önce “şerbet içme” veya “kahve içme” olarak da bilinen ikram yapılır ve nişan tarihi belirlenir.