Türkünün Hikâyesi: Bir gelinin yedi yıl çocuğu olmaz... Kocası; "Senin çocuğun olmuyor, ille evlenecem" diye tutturur. Gerisi şöyle anlatılır halk arasında: Gelinin gocası gine böle sözlerle eziyet ettiği bir günün sabahında camiye namaz gılmaya gitmişti. Gelin bebek büyüklüğünde bir taşı bebek gibi giydirmiş beşiğe yatırmış, sallamaya başlamış. O anda beşikte yatan taş bebek, Allah tarafından canlanmış...

Gelin canlanıp bebek olan taşı hem sallamış hem de şu türküyü söylemiş: Vardım tandırın başına / Başımı goydum daşına / Bak şu Tanrının işine / Dil verdi mermer daşına / Nenni daş bebeğim neni / Emek boş bebeğim neni / Vardım çamaşırhaneye / Oturdum çamaşır yumaya / Dua ettim ben Mevlâya / Nenni daş bebeğim neni  / Emek boş bebeğim neni / Daş bebek beşikten düştü / Annesinin aklı şaştı / Babası odadan gaşdı / Nenni daş bebeğim neni / Emek boş bebeğim neni / Daş bebek beşikte ağlar / Südüm güldür güldür çağlar / Nenni daş bebeğim neni / Emek boş bebeğim neni

Bu türkü eski ve yaygın bir Konya türküsüdür. Bir aile probleminin bir mucize ile çözümünü konu alan, güçlü söyleyişi olan bir türküdür. Ülkemizin birçok yörelerinde varyantlarına rastlanılmakta.

Derleme yılı: 1957, Konya, şehir içi.

Kelimeler:

• Tandır: Duvarlarında yapıştırmayla ekmek pişirilen, yere gömülü, yuvarlak bir çeşit halk fırını
• Daş: Taş
• Beşşik: Beşik
• Şaşdı: Şaşırdı
• Gaşdı: Kaçtı
• Düva: Dua
• İtdim: Ettim
• Yumak: Yıkamak

Kaynak: Küçükbezirci, S. Kasım 2009. Konya Halkbilimi Folklor Güldestesi. Konya, Bahçıvanlar Basım San. A.Ş.