Her yörenin yıllarca devam eden bölgesel gelenek ve görenekleri ile yoğrulmuş pek çok destanı kaleme alınarak dillerde dolaşıp durmaktadır. 1943 yılında Kastamonu'da evden gelen büyük zelzelelere ait mahalli bir destandan bir kaç dörtlük şöyşedir:

Derdimiz bir iken bine verdün /Acım yüreklerde hicran zelzele /Başımızda nice otlar bitürdün /Vermedin bir nefes aman zelzele, Kastamonu'daki facia hele /Sıkmaz ifadesi bir zaman dile /Çökerken bin yıllık muazzam kale /Koymadın kimsede derman zelzele Ozanoğlu var der her derdin devası /Derd verir sevdiği kula mevlası /Bu gazap sonucu kulun hatası /Bir imtihan oldu İhsan zelzele... Bana ne can gerek ne canan gerek /Gözümde gönlümde Sen Kastamonu Sensiz ne mal gerek ne de şan gerek /Sen benim ben senin Şen Kastamonu…