Atasözlerimiz; atalarımızın uzun gözlem ve tecrübeler sonunda söyledikleri bir formül gibi nesilden nesile aktarılıp gelen çeşitli konular hakkındaki görüşleri ve öğütleridir. Osmaniye çevresinde söylenen atasözleri:

• Hayır dile komşuna, hayır gele başına.
• Hazıra dağ dayanmaz.
• Hastaya kar mı sorulur.
• Her ağaçtan kaşık olmaz.
• Her akıl bir olsa, koyuna çoban bulunmaz.
• İtme el kapısını el ucuyla, iterler kapını kol gücüyle.
• Karnı açtan korkma, gözü açtan kork.
• Utandık Pazar, dostluğu bozar.
• Analı oğlak yarda, anasız oğlak yerde oynar.
• Küçük bir harmanın verdiğini büyük birkardeş vermez.
• Çocukluğunu bilmeyen, çocuğu ile düzen edemez.
• İki analı sütten, iki karılı bitten ölür.
• Atılan ok geri dönmez.
• Komşunun süali komşudan sorulur.
• Ev alma komşu al.
• Komşuda pişe bizede düşer.
• Komşu kızıyla evlenmek kalaylı tastan su içmek gibidir.
• Taş tava geldi hamur bitti; iş tava geldi ömür bitti.
• Dışarı çıktım kapı benim, içeri girdim hepi benim.
• Sermayesi sekosu( çeketi-sırtındaki)
• Kız anadan görmeyince sofra açmaz; oğul babadan görmeyince kese çekmez.
• Tay büyüyünce at dinlenir; oğul büyüynce baba dinlenir.
• Ekici olda biçici olma.
• Tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmaz.
• Yazın gölge hoş; kışın çuval boş.
• Ulu'su olmayanın delisi olmaz.

Kaynak: Osmaniye İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Arşivi