Geçmişe dayanan el sanatlarından çubukçuluk, günümüzde turistik değer kazanmıştır. Çubuk yapımında “germişek” ya da “karamuk” denen bir ağaç kullanılır. Bu çubuklar istenen boyda kesilir. Uzunluklarına göre lüleli, altı parça, orta başlı, lale başlı, yanma başlı, ufak ağızlık, ufak lüleli ağızlık, arabalı ağızlık, gibi çeşitli adları vardır. Kabukları soyulan çubuklar tornaya bağlanır. Keski, dikey veya yatay tutularak desenin dış çizgileri çizilir ve kalemle desenler oluşturulur. Bu işleme “nakış keskisi” denir. İşlemeleri tamamlanan ağızlık, kezzaba batırılır, ateşe tutulur ve zımparalanır. Matkapla ağız bölümü açılır. Çakıyla yassılaştırılan bu bölüm de kezzaba batırma, kızartma ve cilalama işlemlerinden geçirilir. Süsleme için ekin saplarının üzerine ibrişim veya ipek sarılır. Sivas çubukları, ayrı birer ustalık ürünüdür. Son yıllarda Sivas'taki çubukçu ustaları meşhur kalem ve ağızlıklarının yanı sıra, kalemlik, isimlik, tığ sapı, şamdan ve minare maketi gibi hediyelik eşyalar da yapmaktadırlar.

Kaynakça: Sivas İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü