Olay Markos İncili’nde şu şekilde geçer:

“Yeruşalim'e yaklaşıp Zeytin Dağı'nın yamacındaki Beytfaci ile Beytanya'ya geldiklerinde İsa iki öğrencisini önden gönderdi. Onlara, “Karşınızdaki köye gidin” dedi, “Köye girer girmez, üzerine daha hiç kimsenin binmediği, bağlı duran bir sıpa bulacaksınız. Onu çözüp bana getirin. Biri size, ‘Bunu niye yapıyorsunuz?’ derse, Rab'bin ona ihtiyacı var, hemen geri gönderecek’ dersiniz.”

Gittiler ve yol üzerinde, bir evin sokak kapısının yanında bağlı buldukları sıpayı çözdüler. Orada duranlardan bazıları, “Sıpayı ne diye çözüyorsunuz?” dediler.

Öğrenciler İsa'nın kendilerine söylediklerini tekrarlayınca, adamlar onları rahat bıraktı. Sıpayı İsa'ya getirip üzerine kendi giysilerini yaydılar. İsa sıpaya bindi. Birçokları giysilerini, bazıları da çevredeki ağaçlardan kestikleri dalları yola serdiler. Önden gidenler ve arkadan gelenler şöyle bağırıyorlardı:

“Hozana!

Rab'bin adıyla gelene övgüler olsun!

Atamız Davut'un yaklaşan egemenliği kutlu olsun!

En yücelerde hozana!”

İsa Yeruşalim'e varınca tapınağa gitti, her tarafı gözden geçirdi. Sonra vakit ilerlemiş olduğundan Onikiler'le birlikte Beytanya'ya döndü.”

Sahnenin ikonografik unsurlarını İsa, bir veya iki havarisi ve İsa'yı karşılayan kalabalık bir grup oluşturur. Kompozisyonda İsa bir eşeğin üzerinde Kudüs'e girerken gösterilir. Kalabalık grup onu selamlayarak karşılar; bazıları giysilerini, bazıları da zeytin veya palmiye dalı kesip yoluna sererken ve onu methederken resmedilmiştir. Bunların dışında sahnede İsa'yı görebilmek için ağaca tırmanan figürler de görülür.

İsa'nın Kudüs'e giriş günü yortusu, Hristiyan kilisesinde Palmiye Pazarı Bayramı olarak da anılır ve Paskalya’dan önceki pazar günü kutlanır.